Szlak Rzeźb Balansujących
OLSZTYN k/CZĘSTOCHOWY
Mała gimnastyczka z szarfą II, Pojedynek, W nieskończoność,
Mag, Z obrazem
Rzeźby balansujące autorstwa Jerzego Kędziory - ekspozycja stała
Grupa rzeźb balansujących zaistniała na stałe w Olsztynie w początku drugiego dziesięciolecia naszego wieku. Stanowiła wówczas galeryjny ciąg w nowo powstającym parku turystyczno-edukacyjnym na zboczu Góry Zamkowej.
Wcześniej pojawiały się okazjonalnie na zamkowych błoniach, wspomagając np. działania sztabu Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy czy innych wydarzeniach, jak choćby dorocznych Hubertusach.
W tamtym czasie był to największy zestaw takich dzieł w Polsce i po Berlinie drugi w Europie. Później włodarze miasta zaczęli przenosić rzeźby w rewitalizowane miejsca w centrum - bliżej „Słońca Jury”.
Aktualnie większa ich część lokuje się w okolicach Rynku, jedynie „Pojedynek” pozostał na pierwotnym miejscu, przy wejściu na dukt zamkowy.
Mała gimnastyczką z szarfą II [w przewrocie] (2004) jest jedną z ciekawszych rzeźb z serii młodych gimnastyczek artystycznych, ćwiczących różnymi przyborami - piłkami, skakankami, obręczami, maczugami.
Rzeźba m.in. stanowiła wtóre logo Woche w Dubaju czy dominantę ekspozycji "Global Balance" w Emirates
Palace w Abu Dhabi.
Gimnastyczka prezentuje swoje ewolucje na olsztyńskim Rynku.
Pojedynek [Zwycięzca i Zwyciężony] (2001) to dwupostaciowa kompozycja z cyklu zatytułowanego "Groteska transformacji". Do każdej z ekspozycji para walczących jest oryginalnie zestawiana w nową przestrzenną formułę.
Kompozycja była istotnym kontrapunktem w prezentacjach artysty m.in. w zamkowym Muzeum Pirenejów w Lourdes, w Dubajskim Międzynarodowym Centrum Finansowym (DIFC) czy Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Kompozycja zainstalowana jest na początku duktu turystycznego, prowadzącego przez zagajnik od parkingu przy Spichlerzu do ruin Zamku.
W nieskończoność (2011) to rzeźba z cyklu „poMiernoty”. Definiuje ona po części i komentuje sytuację rzeźb balansujących, które będąc w permanentnym ruchu, jak osławieni „Bieguni”, niestrudzenie wychylają się od plusowej do minusowej krańcowości.
Rzeźba występowała m.in. na wystawach „Na szlaku Maga” w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku czy „Matecznik” w Częstochowie.
W nieskończoność to kolejna z trzech rzeźb prezentowanych na olsztyńskim Rynku.
Mag (2010) może sugerować jeden z autoportretów, kolejny profil artysty. W tej figurze kreślony mocną barwą, unowocześnioną, syntetyczną, pozytywowo-negatywową formą w dookreśleniu figury uzbrojonej w niedookreślone magiczne instrumentarium.
Rzeźba była prezentowana m.in. w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, w Częstochowie i Tomaszowicach.
Obecnie Mag czaruje na olsztyńskim Rynku.
Z obrazem [Przytulina Olsztyńska] - Artystka siedząca na linie, przy głównym najściu na Zamek, tym razem tka lub maluje zawidziany pejzaż. W swojej bogatej biografii wystawienniczej miała inne jeszcze zdarzenia i występy jako plastyczka, aktorka i animatorka kultury. W odmiennych okolicznościach i kontekstach wystawienniczych, zmieniając uposażenie i rekwizyty, tworzyła nowe wizerunki i wcielenia.
Fot. Tomasz Sieniawski